Οι φωνές του καρδερινοκάναρου

Οι φωνές του καρδερινοκάναρου

 

 

 

Σχετικά με τις φωνές της καρδερίνας και κατ΄ επέκταση του καρδερινοκάναρου σηκώνει πολύ συζήτηση. Εδώ θα ακούσουμε διάφορες απόψεις  και πολλές φορές δογματισμούς.

Πολλοί προσπαθούν να επιβάλουν ότι το γούστο τους  για τις φωνές  πρέπει να είναι και κανόνας. Για να  βάλουμε τα πράγματα σε μία τάξη,  σχετικά με τις φωνές θα  πρέπει να καταλήξουμε ότι όλα είναι υποκειμενικά και επαφίενται στην αρέσκεια του καθενός.

Η καρδερίνα που ζει στην φύση διαμορφώνει το κελάηδημα της από το περιβάλλον  που ζει . Έτσι για παράδειγμα οι καρδερίνες που ζουν σε ημιορεινές περιοχές και ρεματιές αποκτούν γυρίσματα αηδονιού και δενδροτσοπανάκου και θεωρούνται κατά πολλούς και οι καλύτερες.  Αυτές πάλι που ζουν σε κάμπους και αγρούς αποκτούν  φωνές παπαδίτσας, τσιχλονιού, τουρλιού κλπ.

Το  μέγεθος της καρδερίνας δεν έχει καμία σχέση με τις φωνές. Μάλιστα  οι μικρόσωμες καρδερίνες και πιο σκούρες (καρδερίνες νότιας Ελλάδας) έχουν πιο  μελωδικές  χροιές φωνής .  Άλλοι πάλι  δίνουν μεγαλύτερη σημασία στην εμφάνιση και στο μεγάλο μέγεθος του πουλιού  όπως αυτές τις  καρδερίνες στον Έβρο και της Βουλγαρίας που είναι πιο ανοιχτόχρωμες πιο εντυπωσιακές σε εμφάνιση  με πιο πολύ λευκό στα μάγουλα και στο στήθος (γραβάτα). Είναι όμως λιγότερο μελωδικές.

Πάντως όταν αποκτούμε μία καρδερίνα από την φύση,  ποτέ δεν ξέρουμε αν θα πει και τι θα πει. Ιδίως αν το πουλί είναι και μικρό δηλαδή άβαφο, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα.

Στα καρδερινοκάναρα τα πράγματα είναι πιο εύκολα, γατί μπορούμε να τα εκπαιδεύσουμε με φωνές αναλόγως του γούστου μας. Στο εμπόριο πουλιούνται εκπαιδευτικά cd  με διάφορες φωνές που δεν σημαίνει όμως ότι είναι και η καλύτερη μέθοδος.

Πάντως το καλύτερο είναι να έχουμε μία καρδερίνα  ζωντανό δάσκαλο με πολύ καλές φωνές για να εκπαιδεύει τους μούλους.  Όμως αυτά τα πουλιά είναι δυσεύρετα και χρυσοπληρώνονται.  Έτσι μοιραία οι περισσότεροι όπως και εγώ  καταφεύγουν στην εκπαίδευση με cd  εξετάζοντας να έχουν όσο το δυνατόν πιο προσεχτικές φωνές .

Η εκπαίδευση γίνεται το σούρουπο τότε που το πουλί σταματά να κινείται και αρχίζει να κουρνιάζει.  Αφομοιώνει τότε καλύτερα τις φωνές.  Αυτό κατά κανόνα γίνεται το καλοκαίρι που το πουλί είναι σχετικά μικρό και μαδάει.  Επειδή το καρδερινοκάναρο είναι άκρως μιμητικό πουλί μετά από ένα μήνα συνεχούς εκπαίδευσης θα έχει υιοθετήσει μεγάλο μέρος των φωνών που άκουσε.

Κατά την γνώμη μου ένα καλό μείγμα φωνών για καρδερινοκάναρο  είναι περίπου Αηδόνι 40% , δενδροτσοπανάκος 20%, τουρλί 15%, παπαδίτσα 15%, τσιχλόνι 10%,.  Τι  πρέπει να αποφύγουμε  να έχει ένα καρδερινοκάναρο ;  σπίνο, σπουργίτι,  φανέτο, φλώρο, καναρίνι και "μάλωμα".    

Ένα καλό καρδερινοκάναρο πρέπει να έχει  τις ανωτέρω φωνές στην  ποσόστωση που περιγράψαμε , το κελάηδισμα  να έχει πλοκή και να μην είναι μονότονο. Να έχει μεγάλη διάρκεια και η ένταση και η χροιά της φωνής  να ποικίλει,   να μπορεί  να παράγει  ήχους από υψηλές και χαμηλές συχνότητες,  να πλέκει με πολύ μεγάλη τέχνη τρίλιες πάνω σε διαφορετικού ύψους νότες. Αν κατορθώσουμε δε και ζευγαρώσουμε καρδερίνα με κανάρα  μαλλινουά που έχει πολύ μελωδικές φωνές τότε το αποτέλεσμα θα είναι εκπληκτικό. Το κελάηδημα θα είναι πιο μελωδικό, πιο μελαγχολικό αυτό που λέμε το καρδερινοκάναρο θα  κλαίει τις νότες, για τους μουσικούς θα  τραγουδά βυζαντινό μέλος,  θα εκτελεί δηλαδή με έναν μοναδικό τρόπο και μοναδική εκφραστικότητα.

ΟΙ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΤΩΝ ΩΔΙΚΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ

 

Η Ασθένεια των Ματιών

Πτηνά που έχουν μολυνθεί με την ασθένεια αυτή (που ονομάζεται επίσης μυκοπλασμική επιπεφυκίτιδα) φαίνεται να έχουν κόκκινα, πρησμένα μάτια , και ρινική καταρροή.  Σε ακραίες περιπτώσεις, τα μάτια είναι κλειστά και το πουλί γίνεται τυφλό.  Επιπεφυκίτιδα μπορεί να έχει πολλές αιτίες, αλλά ο τύπος που πιο συχνά  εκδηλώνεται είναι από το βακτήριο Mycoplasma gallisepticum.  Μόνο στα πολύ πρώιμα στάδια  μπορεί να θεραπευθεί με ισχυρή δόση αντιβίωσης δοξυκυκλίνη (vibramycin ) ,τυλοσίνη σε συνδιασμό με είδος τετρακυκλίνης (tylosin chevita ) ή μόνης της (tylan ) ή ενροφλοξασίνη (baytril ).

 

Γρίπη Ευλογιάς  

Είναι η χειρότερη και πιο θανατηφόρα ασθένεια των πουλιών.

Υπάρχουν δύο μορφές της γρίπης των πτηνών.  Στην πιο κοινή μορφή, κονδυλώματα εμφανίζονται στις άπτερον περιοχές του σώματος, όπως γύρω από το μάτι, η βάση στον πρωκτό και στα πόδια.

Στη δεύτερη μορφή, πλάκες αναπτύσσουν επί της βλεννογόνου μεμβράνης του στόματος, του φάρυγγα, την τραχεία και τους πνεύμονες, με αποτέλεσμα την διαταραχή της αναπνοής και δυσκολία σίτισης.

Η γρίπη ευλογιάς προσβάλει  όλα σχεδόν τα είδη πουλιών. Στα ωδικά πτηνά αναπτύσσεται κυρίως στους μεγάλους πληθυσμούς πουλιών που βρίσκονται σε κλούβες από την εισαγωγή κάποιου που είναι και φορέας του υιού. Γρήγορα εξαπλώνεται στα άλλα πουλιά της κλούβας για αυτό συνιστάται δυστυχώς η θανάτωση  όλων και η απολύμανση της κλούβας γιατί ακόμη και αν επιζήσουν κάποια θα είναι πάντα φορείς της ασθένειας και θα εγκυμονούν κίνδυνο για τα μεταγενέστερα πουλιά.

 

Αναπνευστικές παθήσεις

 

 

Kατά κανόνα προκαλούνται από ρεύματα αέρος (κρύωμα) και λιγότερο από υιούς. Και στις δύο περιπτώσεις προσβάλει κυρίως τα καναρίνια που το αναπνευστικό τους είναι πιο ευαίσθητο και λιγότερο τις καρδερίνες και τα άλλα αγριοπούλια. Δημιουργεί άσθμα  στο πουλί που αρχίζει να είναι κακοδιάθετο και να βαριανασαίνει. Άλλα συμπτώματα που μπορεί να αναγνωρίσουμε σε πουλί με αναπνευστικό πρόβλημα είναι δύσπνοια ,συριγμοί ,βραχνή φωνή , έκκριση βλέννας στην μύτη ,το στόμα ή και τα μάτια , ήχοι σαν σπάσιμο σπόρων ενώ το πουλί δεν τρώει .Γρήγορα πρέπει να χορηγηθεί στο νερό αντιβίωση (aviomycin) για 10 μέρες περίπου και το πουλί να μεταφερθεί σε απάνεμο και σχετικά ζεστό μέρος μέχρι να αναρρώσει πλήρως.

 

Εντερικά

 Έτσι ονομάζουμε κατά κανόνα  τις λοιμώξεις του γαστρεντερικού συστήματος των πουλιών. Είναι η πιο συνηθισμένη ασθένεια των ωδικών πουλιών και ιδιαίτερα της καρδερίνας που έχει πολύ ευαίσθητο γαστρεντερικό.  Προκαλείται από μικρόβια όπως της Σαλμονέλας( salmonella), καμπυλοβακτήρια, εντερόκοκκους , σταφυλόκοκκους κλπ. Τα άρρωστα πτηνά μπορεί να εμφανίζονται κακοδιάθετα, και φουσκωμένα  , ληθαργικά και εύκολα μπορεί να τα πιάσει  κανείς.  Κυρίως οφείλεται στην έλλειψη καθαριότητας των κλουβιών από κουτσουλιές στις ταΐστρες και στο νερό. 

Συνήθως δύσκολα μπορούμε να ξεχωρίσουμε την αιτία του προβλήματος , χωρίς ειδικές εξετάσεις . Χωρίς να είναι δεδομένο ,οι μικροβιακές λοιμώξεις προκαλούν πιο ραγδαία εξέλιξη στην επιδείνωση της υγείας των πουλιών. Εμφανίζονται απότομα . Στους μύκητες και στα κοκκίδια έχουμε πιο σταδιακή εξέλιξη και υποτροπή εκτός αν πχ έχουμε περίπτωση megabacteria στο οποίο έχουμε περιόδους έξαρσης της νόσου , με τα προσβεβλημένα πουλιά σε ελάχιστες μέρες να χάνουν μεγάλο μέρος του βάρους τους και να πεθαίνουν . Όλα αυτά βέβαια ,εφόσον η καθημερινή παρατήρηση διαφοροποιήσεων στην συμπεριφορά των πουλιών είναι δεδομένη. Παρατηρήσεις όπως η έλλειψη διάθεσης ή και η υπερβολική διάθεση για τροφή σε σχέση με τις προηγούμενες μέρες ,πρέπει να μας θορυβήσουν ,καθώς επίσης η αύξηση της κατανάλωσης νερού ,η στάση του κορμιού του ( όπως κατεβασμένα φτερά ,ανορθωμένο πτέρωμα , ύπνος στη διάρκεια της ημέρας , αχώνευτη τροφή αναμιγμένη με κουτσουλιά ,εμετική διάθεση ,τοπική έντονη πτερόρροια ή φαγούρα ,η αλλαγή στην εμφάνιση ή την οσμή της κουτσουλιάς κλπ

Αν φυσήξουμε το άρρωστο πουλί στην κοιλιά θα παρατηρήσουμε μελάνιασμα και πρήξιμο των αγγείων, αλλά και παράλληλης ύπαρξης << καρίνας >> στο οστό μπροστά από τους πνεύμονες.

Οι φαρμακευτικές ουσίες που χρησιμοποιούνται σε προβλήματα του γαστρεντερικού είναι :

Αντιβιώσεις : Ενροφλοξασίνη (baytril ) , τριμεθοπρίμη-σουλφομεθοξαζολη (bactrimel -septrin ) ,τριμεθοπρίμη -σουφλοχλωρπυριδαζίνη (cosumix plus ) , Γενταμυκίνη ( tabernil gentamycina ) ,αμοξιλινη - κλαβουνικό οξύ (augmentin ) και χλωραμφενικόλη (chloramphenicol .

 

η ποδοδερματίτιδα (ποδάγρα)

 

 

Προκαλείται τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού από ένα ακάριο που αναπτύσσεται από την μη τήρηση κανόνων καθαριότητας της κλούβας. Εκδηλώνεται με σταδιακή διόγκωση των δακτύλων του πουλιού και τον σχηματισμό φολίδων. Αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα παρουσιάζεται και περιμετρικά του ματιού και προσβάλει όλο τον πληθυσμό που βρίσκεται στην κλούβα.

Αντιμετωπίζεται με ειδική αλοιφή με βάση την βαζελίνη που πουλιέται στα Petshop. Οι παλιοί  έβαζαν πετρέλαιο στο μολυσμένο πόδι . Πάντως προληπτικά πρέπει να πετρελαιώνουμε τακτικά τις πατίστρες των κλουβιών κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.

 

Οι ψείρες

 

 

Αναπτύσσονται  όταν η θερμοκρασία ξεπεράσει τους 20^ο C. Κυρίως βρίσκονται κάτω από τις φτερούγες των πουλιών και απορροφούν το αίμα τους το βράδυ που κουρνιάζουν. Την ημέρα κρύβονται σε διάφορες γωνίες των κλουβιών ειδικότερα αν αυτά είναι ξύλινα. Το πουλί σταδιακά αδυνατίζει και παθαίνει υποβιταμίνωση που μπορεί να οδηγήσει  μέχρι και τον θάνατο. Πιο επικίνδυνη είναι η κόκκινη ψείρα.

Αντιμετωπίζεται απομακρύνοντας το πουλί από το κλουβί,  βάζοντας του ψειρόσκονη κάτω από τις φτερούγες στις μασχάλες, τον λαιμό και στο σημείο που αρχίζει η ουρά. Ψεκάζουμε προσεχτικά το άδειο κλουβί με εντομοκτόνο.

Πτερόροια

 

 

Κατά την πτερόροια τα πουλιά  αλλάζουν σταδιακά πτέρωμα μια φορά τον χρόνο μέσα στα πλαίσια μιας φυσικής λειτουργίας του οργανισμού τους. Αν αυτό συμβαίνει   την καλοκαιρινή περίοδο είναι απολύτως φυσιολογικό.

Αν το πουλί εξακολουθεί να έχει πτερόροια και τους μεθεπόμενους από το καλοκαίρι μήνες αυτό σημαίνει ότι έχει έλλειψη βιταμινών και ιχνοστοιχείων. Τα φτερά των πουλιών είναι ζωικός ιστός που αποτελείται από θειούχα αμινοξέα όπως η μεθειονίνη και η λυσίνη.

Χορηγούμε σταγόνες πολυβιταμίνης στο νερό για τουλάχιστον 15 ημέρες και αυγό καλά βρασμένο, σφιχτό δυο φορές την εβδομάδα που είναι   σημαντικότατη πηγή των θειούχων αμινοξέων . Το αυγό καλό είναι να  το χορηγούμε με το τσόφλι που είναι πλούσιο σε ασβέστιο.