Η εκτροφή ωδικών πτηνών ανέκαθεν ήταν μεγάλη παράδοση στην πατρίδα μου την Χίο. Θυμάμαι μικρό παιδάκι καθόμουνα και χάζευα στα κλουβιά του πατέρα μου τις καρδερίνες, τους φλώρους, τα φανέτα, τα λούγαρα, τις γαλιάνδρες, τα φλιντζούνια. Την άνοιξη στην αυλή μας σχεδόν κλείναμε τα αυτιά μας από τις φωνές τους.
Τα χρόνια πέρασαν και όταν ήμουν πλέον στην Αθήνα παντρεμένος, ένας φίλος μου έκανε δώρο ένα κίτρινο καναρίνι. Πιθανότατα ίσως επειδή είχα <<το γονίδιο>> όταν ήρθε η άνοιξη μπήκα στον πειρασμό να το ζευγαρώσω. Τα υπόλοιπα λίγο πολύ γνωστά απέκτησα και εγώ <<το μικρόβιο του πουλά>> το μπαλκόνι του διαμερίσματος γέμισε κανάρια. Για πολλά χρόνια αργότερα ασχολήθηκα με την εκτροφή καναρινιών κυρίως ράτσας.
Όλα άλλαξαν στην μόνιμη κατοικία μας πλέον στην Βραυρώνα. Εκεί διαπίστωσα ότι οι φωνές των καναρινιών δεν ταιριάζουν και πολύ με την εξοχή, το καναρίνι το είχα συνδυάσει μάλλον με το αστικό περιβάλλον.
Επειδή από παιδάκι από όλα τα αγριοπούλια μου άρεσε η καρδερίνα λόγω των ωραίων συνδυασμό χρωμάτων που έχει, μπήκα στον πειρασμό να <<βγάλω καρδερινοκάναρα>>. Στην αρχή βέβαια σαν άπειρος στην νέα προσπάθεια είχα τις αποτυχίες μου, αλλά πλέον έχω φτάσει σε ένα σημείο να τα αναπαράγω με την ίδια ευκολία σαν να ήταν καναρίνια. Βέβαια δεν έχω πλέον αρσενικά κανάρια για να μην <<χαλάσουν>> οι φωνές των μούλων.
Σκοπός μου είναι με το blog αυτό να μοιραστώ μαζί σας τις εμπειρίες μου, και να ανταλλάξουμε τις γνώσεις μας πάνω στο ωραίο αυτό χόμπι που μάλλον είναι και <<αγχολυτικό>> μιας και μας χρειάζεται στις δύσκολες αυτές μέρες που λίγο πολύ όλοι περνάμε.
Η ιστοσελίδα σαν καινούργια θα ενημερώνεται από εδώ και στο εξής τακτικά και θα εμπλουτίζεται με διαρκώς νέα θέματα που βάση θα έχει την εκτροφή και την αναπαραγωγή καρδερινοκάναρων.
Φιλικά
Γιώργης
Γιώργης
